_গল্প_ নীসংগতাত ভুগা জিষ্ণুৰ মনে আজি-কালি কাৰো লগত মাত বোল নকৰা হৈছে। জ্ঞানৰ পূজাৰী কাশ্যপে তাক দিব বিচাৰে সান্ত্বনা,কিন্তু সি অকলে বহি এই ভাল পায়;কোনো সংগ নিবিচাৰে।। নীসংগতাৰ কাৰণ আছিল প্ৰেমত ব্যৰ্থতা। যাৰ বাবে হয়তো সি ইমান ভাগি পৰিছিল যে মৃত্যু নোহোৱাকৈয়ে তাৰ মৃত্যু হৈছিল। সি একো ভালকৈ নোখোৱা হৈছিল আৰু মাক দেউতাক দুয়োজনৰ লগত একো সম্বন্ধ নৰখাকৈয়ে যেন আছে তেনেকুৱা আচৰণ কৰিছিল। সি ব্যৰ্থতাৰ বেদনাৰ পৰা মুক্তি পোৱা নাছিল বাবে মাদক দ্ৰব্য,চিগাৰেট ইত্যাদিৰোঁ সেৱন কৰিব লৈছিল। সি একেবাৰে ভাগি পৰিছিল। এদিন তাৰ গাঁৱৰে লৰা দুটামানে তাৰ কি হ'ল বুলি তাক সুধিলে কিন্তু সি একো উত্তৰ নিদিলে আৰু মনে মনে আঁতৰি গ'ল। তাৰ পাছত বন্ধু কাশ্যপক লগ পাই সেই লৰা দুজনে সুধিলত সমস্ত কাহিনী বিৱৰি ক'লে। সি ভাল পোৱা ছোৱালী জনীৰ নাম আছিল আস্থা। আস্থা তাৰ সহপাঠী আছিল। সি তাইক লগ পোৱাৰে পৰা ভাল পাব ধৰিছিল। কিন্তু তাই তাক ভাল পোৱাৰ ভাণ্ডনাহে কৰিছিল। এইবোৰ কথা তাৰ একেবাৰেই জ্ঞাত নাছিল। এদিন সি তাইক এটা বেলেগ লৰাৰ লগত দেখি হৃদয়ত কষ্ট পালে আৰু দুদিন মানৰ পাছত তাইক সুধিলে “আস্থা তোমাক মই কি দিব নোৱাৰিলোঁ যে ত...
Comments
Post a Comment